“Σε Αναμονή”: Δράση αγάπης και αλληλεγγύης – Συνέντευξη

Συνέντευξη στην Ανθή Νατσικοπούλου, από το τμήμα ΚΕΕΠ της ΕΡΤ.

 

Η δράση “Σε Αναμονή”  ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 2015 στην Ελλάδα με στόχο να στηρίξει τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες που επηρεάστηκαν περισσότερο από την οικονομική κρίση. Πάνω από 1200 επιχειρήσεις σε όλη την χώρα έχουν προσφέρει σε ανθρώπους που το χρειάζονταν, περισσότερα από 500.000 προϊόντα πρώτης ανάγκης, τα οποία έχουν προπληρωθεί και έχουν μπει “Σε Αναμονή” από χιλιάδες συμπολίτες μας. Εμπνευστής της δράσης είναι ο Δημήτρης Πανέλης, ένας νέος άνθρωπος με δημιουργικότητα και όρεξη για να φτιάξει έναν κόσμο καλύτερο.

Από πότε θυμάσαι τον εαυτό σου να αρχίζει να σε προβληματίζει η κοινωνία και να θες να κάνεις κάτι για να την αλλάξεις;

Από πολύ μικρός. Πάντα είχα μία ευαισθησία από το σπίτι, από την οικογένειά μου. Έτσι μεγαλώσαμε από την γιαγιά μου. Μου έλεγε “όπου μπορείς να βοηθήσεις αγόρι μου, να βοηθάς”. Οπότε όταν μεγαλώνεις με τέτοιες φράσεις, νομίζω, έστω και υποσυνείδητα, από μικρή ηλικία χτίζεις μια ενσυναίσθηση.  Ξεκίνησε από εθελοντικά προγράμματα που έπαιρνα μέρος από φοιτητής. Και με την πάροδο των χρόνων, όσο δυσκόλευε και η κατάσταση στην Ελλάδα γενικότερα με την κρίση, ήρθε η κατάλληλη στιγμή και είπα να το πάω κι ένα βήμα παραπέρα. Να κάνω πέρα από τον εθελοντισμό και μία δική μου πρωτοβουλία κατά κάποιον τρόπο.

Εθελοντισμό τι είδους;

Είχα ξεκινήσει θυμάμαι με τη WWF, αλλά εθελοντής είναι κι ένας άνθρωπος που μπορεί να βοηθάει ας πούμε κι έναν φίλο του στην γειτονιά που μπορεί να έχει ένα πρόβλημα, που γνωρίζει ότι έχει πρόβλημα και προσπαθεί με κάποιον τρόπο να τον βοηθήσει. Δεν είναι απαραίτητο να είναι σε μία οργάνωση. Για μένα τουλάχιστον, ο εθελοντής είναι ένα άνθρωπος ο οποίος εν δυνάμει θέλει να βοηθήσει για ένα κοινό καλό, για έναν συνάνθρωπο του, για το οτιδήποτε μπορεί να είναι αυτό.

Πώς σου ήρθε η ιδέα για την δράση ”Σε Αναμονή”;

Η ιδέα μου ήρθε από ένα άρθρο που είχα διαβάσει για την παράδοση που είχε ξεκινήσει στη Νάπολη της Ιταλίας μετά τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, και επειδή ήμασταν στην καρδιά της κρίσης το 2015, σκέφτηκα να δημιουργήσω ένα βίντεο με στόχο να προτρέψουμε τον κόσμο να έρθει αυτή η δράση στην Ελλάδα και να προσαρμοστεί σε είδη πρώτης ανάγκης. Με αφορμή τον καφέ, να έρθει για τα πιο απαραίτητα αγαθά, για φαγητό, για περίθαλψη, σε γιατρούς, σε διάφορα πράγματα, σε υπηρεσίες, στα θέατρα. Το βρήκα πολύ έξυπνο, πολύ ωραίο και σκέφτηκα ότι είναι μία ευκαιρία. Πίστευα για κάποιον λόγο, είχα ένα ένστικτο ότι θα μπορούσε να μεγαλώσει αυτή η δράση και να γίνει πράξη και στην Ελλάδα.

Πόσος καιρός χρειάστηκε για να το υλοποιήσεις σε όλο αυτό;

Στην ουσία.. από την δημιουργία του βίντεο, περίπου ενάμισης μήνας, μετά έκανα τη σελίδα στο Facebook και μετά έγινε σταδιακά. Μετά από το βίντεο και την σελίδα στο Facebook ξεκίνησε να στήνεται το δίκτυο σε όλη την χώρα. Δηλαδή από αυτό το βίντεο που έγινε viral και την σελίδα στο Facebook μεγάλωσε και έγινε ό,τι έγινε. Είμαστε τώρα περίπου τρεισήμισι χρόνια που κλείνει η δράση. Το πρώτο εξάμηνο ήταν πάρα πάρα πολύ δύσκολο, γιατί έγινε το μεγάλο «μπαμ» και έπρεπε όλο το δίκτυο να στηθεί, να δημιουργήσουμε, μετά μπήκα στην διαδικασία να κάνω δημοσιεύσεις, να ζητάω να δημιουργήσουμε ομάδες από πόλη σε πόλη, στην υπόλοιπη Ελλάδα γιατί προφανώς δεν μπορούσα να το διαχειριστώ μόνος μου όσο μεγάλωνε αυτό. Αλλά ήθελα να πάει όσο πιο ψηλά γίνεται και έγιναν πολύ σπουδαία πράγματα. Συνεργάτες έβρισκα από την σελίδα στο Facebook και το τηλέφωνο. Είχα τηλεφωνικές επικοινωνίες με τα υπόλοιπα μέλη μέσω Skype, τους εξηγούσα την διαδικασία και ξεκινήσαμε σιγά σιγά να φτιάχνουμε τις εθελοντικές ομάδες, να φτιάχνουμε τα δίκτυα των επιχειρήσεων από πόλη σε πόλη, από νησιά σε νησιά, σε Ελλάδα, Κύπρο και λίγο λίγο σταδιακά έγινε όλο αυτό.

Είχε την ανταπόκριση που θα ήθελες από την αρχή; 

Είχε τεράστια ανταπόκριση ειδικά στην αρχή, ειδικά τον πρώτο χρόνο. Από ένα σημείο και μετά, απλά επειδή στην Ελλάδα ξεχνιόμαστε και χρειαζόμαστε και κάποιον να μας τσιμπάει για να μας ξαναβάζει σε τάξη, αυτό που παρατηρήθηκε γενικά σαν δράση, σαν φαινόμενο, ήταν ότι άργησε λιγάκι επειδή σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να μην λειτουργούσε, μπορεί να υπήρχαν προϊόντα και υπηρεσίες σε αναμονή αλλά να μην πηγαίνουν να παίρνουν τα προϊόντα αυτά. Έτσι αποθαρρύνθηκαν και άρχισαν να το βγάζουν κάποια μαγαζιά. Κάποια άλλα όχι. Ήταν ένας κύκλος ας πούμε. Αλλά αυτό που λέω στα μαγαζιά είναι ότι ακόμα κι ένα προϊόν να είναι σε αναμονή, για έναν άνθρωπο είναι σημαντικό. Γι’ αυτό και είναι σημαντικό αυτό  να μένει εκεί, από την στιγμή που θα μπει να μην βγαίνει ποτέ για να δημιουργείται και στη συνείδηση του κόσμου. Γιατί ο κόσμος, δυστυχώς χρειάζεται χρόνο για να καλλιεργήσει μία νοοτροπία συγκεκριμένη.

Αν κάποιος καταστηματάρχης σε ρωτήσει «Εγώ τι έχω να κερδίσω από όλο αυτό αν εντάξω την επιχείρησή μου στην δράση;» τι έχεις να του πεις;

Το πρώτο που θα του έλεγα είναι ότι θα γίνεις καλύτερος άνθρωπος. Στην πορεία θα του έλεγα ότι και η επιχείρηση που αντιπροσωπεύει θα γίνει μέρος μίας πολύ σπουδαίας, κατ’ εμέ, μεγάλης αλυσίδας που έχει βοηθήσει χιλιάδες συνανθρώπους και μόνο υπερηφάνεια και καλό αντίκτυπο μπορεί να έχει και για τον ίδιο τον άνθρωπο και για την επιχείρηση του, φυσικά.

Σήμερα πόσες επιχειρήσεις έχουν ενταχθεί στην δράση; 

Είναι περισσότερες από 1200 επιχειρήσεις σε Ελλάδα και Κύπρο αυτήν την στιγμή και ελπίζουμε να μεγαλώσουν κι άλλο και να γίνουν εκατομμύρια οι επιχειρήσεις σε όλη την Ελλάδα. Πρέπει όλες οι επιχειρήσεις για μένα να συμμετέχουν στη δράση, γιατί μόνο καλό μπορεί να φέρει.

Η δράση αφορά προϊόντα και υπηρεσίες ή υπάρχει κάποιος περιορισμός;

Δεν υπάρχει περιορισμός. Όλων των ειδών οι επιχειρήσεις μπορούν να ενταχθούν στην δράση. Αρκεί να το θέλουν πραγματικά. Να έχουν στόχο δηλαδή να προσφέρουν και να μην έχουν σκοπούς άλλους. Έχει ανοίξει σε μια μεγάλη γκάμα προϊόντων, από καφέ, ψωμί, γάλα, σε φούρνους, κρεοπωλεία, για κρέας, σε μανάβικα, φρούτα, λαχανικά, σε βιβλιοπωλεία. Ακόμα, έχει πάει σε διαγνωστικά κέντρα για το check up ‘Σε Αναμονή’, έχει πάει σε θέατρα με το εισιτήριο ‘Σε Αναμονή’, έχει πάει στα μαθήματα ‘Σε Αναμονή’ όπου εθελοντές καθηγητές μας σε όλη την Ελλάδα κάνουν δωρεάν μαθήματα σε παιδιά οικογενειών που αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες. Έχει ανοίξει μια πολύ μεγάλη γκάμα και προϊόντων και υπηρεσιών.

Πώς είναι σίγουρος ένας καταστηματάρχης ότι κάποιος που θα πάει να ζητήσει το προϊόν-υπηρεσία που είναι ‘Σε Αναμονή’ ότι όντως το έχει ανάγκη;

Σε περιπτώσεις που δεν γνωρίζει ο καταστηματάρχης τον άνθρωπο που θα το πάρει, επειδή όλη αυτή η διαδικασία λέμε ότι στηρίζεται καταρχήν στην εμπιστοσύνη και στο να αλλάξει μια νοοτροπία συγκεκριμένη, σε περίπτωση που κάποιες επιχειρήσεις – επειδή αυτό λειτουργεί από γειτονιά σε γειτονιά και οι άνθρωποι συνήθως στην γειτονιά τους ξέρουν ποιοι είναι αυτοί που τα χρειάζονται. Υπάρχουν όμως και άνθρωποι που χρειάζονται χωρίς να το δείχνουν. Σε αυτές τις περιπτώσεις, όποιος είναι δύσπιστος και θέλει να το εξακριβώσει, έχουμε πει να ζητάνε μια κάρτα ανεργίας, έτσι ώστε να στοχεύουν σε μια κατηγορία ευάλωτης ομάδας που είναι οι άνεργοι για παράδειγμα.

Ένας άνθρωπος που δεν έχει επιχείρηση και θέλει να βοηθήσει σε όλο αυτό, πώς μπορεί να το κάνει;

Μπορεί να μπει στην σελίδα στο Facebook ‘Σε Αναμονή’ όπου θα δει στην πρώτη δημοσίευση μας την λίστα με τις επιχειρήσεις που συμμετέχουν αυτή την στιγμή. Κάτι άλλο που μπορεί να κάνει είναι να μπει επίσης, να κατεβάσει δωρεάν την εφαρμογή μας ‘Σε Αναμονή Go’ που είναι διαθέσιμη και για Android και για ios, όπου έχουμε ξεκινήσει σιγά σιγά να κάνουμε χαρτογράφηση, ηλεκτρονικά μέσω της εφαρμογής των επιχειρήσεων που υπάρχουν διαθέσιμες σε όλη την Ελλάδα, έτσι ώστε όπου κι αν βρεθούμε να ξέρουμε που μπορούμε να κάνουμε μια δωρεά, να αφήσουμε κάτι ‘σε αναμονή’ για έναν συνάνθρωπο μας που το χρειάζεται. Θα μπορούσε, επίσης κάποιος που θέλει να βοηθήσει στην δράση, να γίνει εθελοντής μας. Δηλαδή, να επικοινωνήσει στη σελίδα στο Facebook μέσω του τηλεφώνου ή μέσω email που έχουμε. Να γίνει εθελοντής και να έρθει μαζί μας σε μια πολύ μεγάλη ομάδα ανθρώπων που έχουμε ανά την Ελλάδα και να εμπνεύσουμε και να πείσουμε κι άλλα μαγαζιά να μπουν στο δίκτυο της ‘Αναμονής’. Υπάρχουν εκατοντάδες εθελοντές σε όλη την Ελλάδα. Έχουν ιδρυθεί, συγκεκριμένα, 33 εθελοντικές ομάδες σε όλη την χώρα, σε πόλεις και νησιά, που η κάθε ομάδα έχει μέσα πολλούς ανθρώπους που ενδιαφέρονται όλα αυτά τα χρόνια, οπότε είναι εν δυνάμει εκατοντάδες εθελοντές.

Ποιοί έχουν δικαίωμα να παίρνουν τα προϊόντα αυτά και τις υπηρεσίες;

Όλες οι ευάλωτες κοινωνικά ομάδες. Εννοείται οι άστεγοι, οι άποροι, οι άνεργοι. Επίσης, άνθρωποι που τη δεδομένη χρονική στιγμή χρειάζονται ένα προϊόν. Δηλαδή, μπορεί να είναι κάποιοι φοιτητές που τους έχουν τελειώσει τα χρήματα στο τέλος του μήνα και δεν τους έχει φτάσει το χαρτζιλίκι από το σπίτι, γιατί όλοι αντιμετωπίζουμε δύσκολους καιρούς εννοείται. Με το ζόρι σπουδάζουν πολλά παιδιά, με οικονομίες των γονιών τους. Μπορεί να είναι ένας φοιτητής που δεν έχει χρήματα, μπορεί να είναι μια νοικοκυρά που μεγαλώνει το παιδί της μόνη της, που δυσκολεύεται να τα βγάλει πέρα οικονομικά, μπορεί να έχει μια δουλειά αλλά να παίρνει λίγα χρήματα. Απευθύνεται σε όλους τους ανθρώπους, όλων των ηλικιών που την δεδομένη στιγμή χρειάζονται ένα προϊόν, μια υπηρεσία, κάτι σε αναμονή. Είναι ανοιχτό για όλους. Και αυτήν ακριβώς την κουλτούρα θέλουμε να καλλιεργήσουμε. Να σπάσουμε το ταμπού της ντροπής. Όλοι μας από την μία στιγμή στην άλλη μπορεί να βρεθούμε σε μια ανάγκη, να χρειαστούμε κάτι. Δεν είναι κακό να το ζητήσουμε και να το έχουμε.

Πες μου λίγα πράγματα για σένα. Ποιος είναι ο Δημήτρης;

Είμαι 30 ετών. Έχω σπουδάσει τηλεπικοινωνίες και δίκτυα, οι πρώτες μου σπουδές. Στη συνέχεια, σπούδασα σε μια δραματική σχολή εδώ στην Αθήνα. Έχω παρακολουθήσει πολλά σεμινάρια σκηνοθεσίας και σεναρίου, διδάσκω θεατρικό παιχνίδι σε δύο δημοτικά σχολεία στην Αθήνα και σε ένα νηπιαγωγείο. Έχω εργαστεί κατά καιρούς σε κλάδους τηλεπικοινωνιών, στον ιδιωτικό τομέα. Το θέατρο το αγαπάω, το λατρεύω, και τον κινηματογράφο επίσης. Έχω σκηνοθετήσει και μια ταινία μικρού μήκους, ένα ντοκιμαντέρ μικρού μήκους το ’Ιστορίες σε Αναμονή’ που έχει τέσσερις ιστορίες σχετικά με την δράση της Αναμονής και πήρε και δύο βραβεία στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Χαλκίδας και στο αντίστοιχο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Ναυπλίου. Μακάρι να μπορούσες να ζήσεις στην Ελλάδα μόνο από την τέχνη σου, από το θέατρο εν προκειμένω, αλλά δεν μπορείς, είναι πάρα πολύ δύσκολο. Ελάχιστοι ηθοποιοί μπορούν και το κάνουν. Δουλεύοντας σε πολλές δουλειές παράλληλα. Θεωρώ ότι γενικότερα το κράτος δεν στηρίζει τους νέους καλλιτέχνες και πιστεύω ότι θα έπρεπε να το κάνει πιο μαζικά, γιατί υπάρχει τεράστιο δυναμικό στην χώρα και μην ξεχνάμε ότι και η ‘Αναμονή’ έγινε μέσα από την δημιουργία ενός βίντεο. Θέλω να πω, ότι από ένα μικρό βίντεο ενός νέου καλλιτέχνη, εν προκειμένω, δημιουργήθηκε ένα μεγάλο κίνημα που ενέπνευσε και βοήθησε πολλούς ανθρώπους σε μια περίοδο ύφεσης της χώρας. Θέλω να πω, ότι αν δοθούν κίνητρα σε νέους καλλιτέχνες και κάποια χρήματα από τον προϋπολογισμό για νέους δημιουργούς να κάνουν κάποιες ταινίες, να παράξουν πολιτισμό με ένα ενδεχομένως πιο ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα, θεωρώ ότι θα έχει μεγαλύτερο αντίκτυπο στην κοινωνία, όπως έγινε και με την ‘Αναμονή’ κι ας έγινε με no budget, γιατί όλο το βίντεο ήταν με μια κάμερα ενός φίλου μου που φτιάξαμε μαζί το βίντεο, με βοήθησε –να’ ναι καλά- και θέλω να σου πω ότι όλο αυτό έγινε χωρίς χρήματα. Που να είχαμε και κάποια χρήματα για να κάνουμε ακόμα περισσότερα πράγματα.

Σε τι σε έχει βοηθήσει η δράση ”Σε Αναμονή”;

Θεωρώ με έχει βοηθήσει στην ζωή μου. Με έχει κάνει καλύτερο άνθρωπο. Με έχει κάνει πολύ πιο ευαίσθητο, πολύ πιο ευαισθητοποιημένο, με μεγαλύτερη ενσυναίσθηση και θεωρώ ότι είναι ευλογία όλο αυτό που μου έχει συμβεί, γιατί από εκείνη την στιγμή και μετά έχω γνωρίσει πολύ κόσμο, πολλούς ανθρώπους που τους θεωρώ φίλους μου, τους θεωρώ συγγενείς μου. Είναι μια συλλογική δουλειά όλο αυτό και είμαι πολύ περήφανος για αυτό που έχω κάνει, για όλο αυτό που έχει συμβεί.

Σκέφτηκες ποτέ να τα παρατήσεις;

Ναι, το σκέφτηκα όταν δεν είχα χρόνο να ασχοληθώ με αυτό παράλληλα με σπουδές, με δουλειές, με πολύωρη εργασία. Ήταν πάρα πολύ δύσκολο να διαχειριστώ όλο αυτό το φορτίο, τις σελίδες όλου αυτού του δικτύου, αλλά όσο σκεφτόμουν τι έχει γίνει έβρισκα ακόμα μεγαλύτερη δύναμη και έλεγα θα συνεχίσω. Συνέχισε. Θα συνεχίσεις. Λίγο ακόμα, λίγο ακόμα. Και βήμα-βήμα, βήμα-βήμα όλο αυτό  συνέχισε και συνεχίζει ακόμα και χαίρομαι που συνεχίζει, και μακάρι να συνεχίσει για πάντα. Μακάρι να μείνει ως μια παράδοση στην συνείδηση όλου του κόσμου, όπως αφήνουμε ένα φιλοδώρημα κάποιες φορές σε μαγαζιά που βγαίνουμε για να διασκεδάσουμε, να πιούμε έναν καφέ, να φάμε κάτι, έτσι να γίνει και η Αναμονή στην συνείδηση μας ως κάτι στάνταρ, ως κάτι μόνιμο. Να σκεφτόμαστε και τον συνάνθρωπο μας με όσα χρήματα κι αν έχουμε να διαθέσουμε. Και το μισό ευρώ είναι πολύτιμο.

Από αυτά που βλέπεις όλα αυτά τα χρόνια, θεωρείς ότι οι Έλληνες ενδιαφέρονται για το κοινωνικό καλό;

Θεωρώ ότι υπάρχει μια πολύ μεγάλη μερίδα κόσμου που είναι πραγματικά ευαισθητοποιημένο. Το αρνητικό μας, θεωρώ, είναι ότι ξεχνάμε εύκολα. Κάνουμε μια φορά το καλό και νομίζουμε ότι σταματάει εκεί. Δεν έχουμε διάρκεια σε κάποια πράγματα. Δηλαδή, δεν προσπαθούμε να καλλιεργήσουμε μια συνολικότερη κουλτούρα στον εθελοντισμό, σε διάφορα πράγματα. Πάντως θεωρώ ότι μέσα στην κρίση δημιουργήθηκαν πολλές δράσεις. Ήρθαμε πιο κοντά σαν άνθρωποι και ξεκινήσαμε να σκεφτόμαστε λίγο περισσότερο τον διπλανό μας. Θεωρώ όμως ότι έχουνε πολλά βήματα ακόμα να κάνουμε, γιατί αυτή η κουλτούρα ξεκινάει από το σχολείο, από την παιδεία μας, από το σπίτι μας κάποιες φορές και πιστεύω ότι σαν πολίτες αυτής της χώρας  έχουμε πολλά βήματα μπροστά ακόμα να κάνουμε στο κομμάτι αυτό.

«Ηθοποιός σημαίνει φως»;

 «Ηθοποιός σημαίνει φως-νερό-τηλέφωνο, απλήρωτα συνήθως». Είναι μια φράση που χρησιμοποιούμε οι ηθοποιοί, οπότε αν μένει και το φως ως έννοια και παλεύουμε για αυτό ναι, θεωρώ ότι οι καλλιτέχνες έχουν φως, αρκεί και οι ίδιοι να πιστεύουν στον εαυτό τους και στις επιλογές τους και όντως οι επιλογές τους να πηγαίνουν προς το φως και όχι προς το σκοτάδι. Εγώ εξαρχής, ένας λόγος που ήθελα να ασχοληθώ με μια τέχνη σαν αυτή, ήταν γιατί ήθελα μέσα από την τέχνη μου  να βοηθήσω κάποιους ανθρώπους να ευαισθητοποιηθούν, να ανακαλύψουν κι άλλα πράγματα που δεν είναι δεδομένα για όλους. Οπότε μέσα από την τέχνη μου πάντα προσπαθώ να καλλιεργώ μια ευαισθησία, ένα νοιάξιμο για τον διπλανό, έναν προβληματισμό αν θέλεις και για πράγματα που ζούμε καθημερινά και για γενικότερες νοοτροπίες που έχουμε χτίσει. Άσχημες νοοτροπίες που είναι δύσκολο να τις γκρεμίσεις.

Τώρα ανεβάζεις μια παράσταση για την σκλήρυνση κατά πλάκας. Τι μηνύματα θες να περάσεις μέσα από αυτό το έργο;

Θέλω να περάσω την αισιοδοξία. Για τους ανθρώπους που είτε οι ίδιοι πάσχουν, γιατί είναι ένα αυτοάνοσο νόσημα, είτε για ανθρώπους που έχουν ένα συγγενικό ή φιλικό τους πρόσωπο που έχει αυτή την ασθένεια, αν τους μεταδώσουν μια αισιοδοξία θεωρώ ότι είναι στάση ζωής και ότι αν το δούμε λίγο διαφορετικά, ένα εμπόδιο στην ζωή μας μπορεί τελικά να αποδειχθεί κι ένα σκαλοπάτι για πάμε παραπέρα στην ζωή μας. Οπότε η αισιοδοξία είναι το μήνυμα που θέλουμε να βγει μέσα από την παράσταση και μακάρι να τα καταφέρνουμε. Δηλαδή, μέσα από την παράσταση αυτή να δείχνουμε μια άλλη νοοτροπία στον κόσμο που την παρακολουθεί.

Έχεις κάποιο μότο στην ζωή σου;

Ναι. Είναι μια αγαπημένη μου φράση που χρησιμοποιώ «Αφού το φανταστήκαμε, μπορούμε να το κάνουμε πραγματικότητα». Ήταν και η τελευταία φράση που χρησιμοποιούσα στο βίντεο της ‘Αναμονής’, οπότε θεωρώ ότι ναι, με αντιπροσωπεύει πολύ.

Θα ήθελες να πεις κάτι στον κόσμο, μέσα από αυτήν την συνέντευξη;

Να συμμετέχουμε πιο πολύ. Να είμαστε πιο ενεργοί πολίτες, με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Στην γειτονιά μας, στην καθημερινότητα μας, στην δημοκρατία μας, στα πολιτικά. Να έχουμε άποψη και να μην φοβόμαστε να την εκφέρουμε. Ειδικά οι νέοι άνθρωποι, γιατί βλέπω μια τάση απολιτίκ από τους νέους ανθρώπους, η οποία βέβαια εντάξει, προκύπτει κι από το ότι οι πολιτικοί τα τελευταία χρόνια τα έχουν κάνει χάλια και έχουν χάσει θεωρώ οι νέοι την αισιοδοξία τους και την πίστη ότι η πολιτική μπορεί να αλλάξει τις ζωές μας κλπ. Θεωρώ όμως ότι κάποιες θετικές επιλογές και δράσεις μπορούν, αν όχι μόνο σε πολιτικό επίπεδο, σε καθημερινό επίπεδο, σε επίπεδο κοινωνίας, η οργάνωση των πολιτών να φέρει κάποια θετικά αποτελέσματα, με θετικό αντίκτυπο συνολικότερα στις ζωές μας. Οπότε, ας μην μένουμε άπραγοι. Ας είμαστε ενεργοί με κάποιον τρόπο στην καθημερινότητα μας. Ας βρούμε τι μας εμπνέει και ας γίνουμε πιο ενεργοί πολίτες. Αυτή είναι η παρατήρηση μου, αν μπορείς να το πεις παρατήρηση.

 

 

Η λίστα των επιχειρήσεων που συμμετέχουν στην δράση είναι αναρτημένη στην αρχική σελίδα της “Αναμονής” στο facebook.

Μοιράσου το άρθρο!